VICTOR HUGO / GÜNÜN ŞİİRİ

Bugün twitter'da güzel bir kampanyaya denk geldim; KİTAPLAR YOLDA. Meğer her çarşamba herkes toplu taşıma araçlarında, evde, okulda her yerde kitap okuyor ve fotoğraflarını @kitaplaryolda hagtagh.i ile paylaşıyormuş. Mesaj çok hoşuma gitti. KİTAPLAR YOLDA. Ben de İstanbul'da yaşayan sorumlu bir metropol insanı olarak mümkün olduğunca toplu taşıma araçlarını kullanıyorum. Bu sayede, toplu taşıma içindeki kalabalık bir tarafa, sürücü olarak yaşanan stresten uzaklaşıyor ve birşeyler okuma fırsatı buluyorum. Dikkat ettiniz mi hiç çevrenizde okuyan sayısı artıyor mu? Genelde otobüste, metroda az sayıda insanın elinde kitap ya da gazete görürsünüz. Umarım bu gibi kampanyalarla okuyan sayıları artar, düşünen, eleştiren, yorumlayan bir topluma doğru hızla ilerleriz. 

Bugün size biraz umut biraz acı verecek bir şiirle merhaba demek istedim. Değerli Victor Hugo'nun bir şiiri ile... Sefiller ve Notre Dome'nın Kamburu gibi iki dev eserin yazarı, çok acılar yaşamış, tahminimce kendi doğrularından vazgeçmeyen bir karakter olan Victor Hugo bu şiiriyle hayatta her şeyi bilinen bir sebebe bağlamanın ne kadar anlamsız olduğunu farkettirmiyor mu size de?




Ağlamak İçin Gözden Yaş mı Akmalı? 

Ağlamak için gözden yaş mı akmalı? Dudaklar gülerken, insan ağlayamaz mı? Sevmek için güzele mi bakmalı? Çirkin bir tende güzel bir ruh, kalbi bağlayamaz mı? Hasret; özlenenden uzak mı kalmaktır? Özlenen yakındayken hicran duyulamaz mı? Hırsızlık; para, malmı çalmaktır? Saadet çalmak, hırsızlık olamaz mı? Solması için gülü dalından mı koparmalı? Pembe bir gonca iken gül dalında solmaz mı? Öldürmek için silah, hançer mı olmalı? Saçlar bağ, gözler silah, gülüş, kurşun olamaz mı?   Victor Hugo